ХУШ МЕОЯД МАРО НОЛАИ ТУ...

[Admin]

САБАБИ ТАЪХИРИ ИЧОБАТИ ДУЪОИ МУЪМИН

Вакте, ки бандаи муъмин бо ихлос ба даргохи Худо нола мекунад ва хочаташ барнамеояд,
фариштагон аз иллати он мепурсанд.

Эй басо мухлис, ки нолад дар дуо,
То равад дуди хулусаш бар само.
То равад болои ин сакфи барин
Буи мачмар аз «анину-л-музнибин».
Пас малоик ба Худо ноланд зор,
К-эй мучиби хар дуоъ в-эй мустачор!
Банди муъмин тазарруъ мекунад,
У намедонад ба чуз ту мустанад.
Ту ото бегонагонро медихи,
Аз ту дорад орзу хар муштахй.
Хак бифармояд, ки на аз хории уст,
Айни таъхири ато ёрии уст.
Хочат оварданаш зи гафлат суйи ман,
Он кашидаш мукашон дар куйи ман.
Гар барорам хочаташ у воравад,
Хам дар он бозича мустаграк шавад.
ГАРРЧИ МЕНОЛАД БА ЧОН Ё МУСТАЧОР!
ДИЛШИКАСТА, СИНАХАСТА, ГУ, БИЗОР.
ХУШ ХАМЕОЯД МАРО ОВОЗИ У
В-ОН ХУДОЁ ГУФТАНУ ОН РОЗИ У.
В-он ки андар лобаву дар мочаро
Мефиребонад ба хар навъе маро.
Тутиёну булбулонро аз писанд,
Аз хушовозй кафас дармекананд.
Зогрову чугдро андар кафас,
Кай кунанд? Ин худ наёмад дар кисас.
Пеши шохид боз ояд ду тан.
Он яке кампиру дигар хушзакан.
Хар ду нон хоханд, у зудтар фатир,
Ораду кампирро гуяд, ки гир.
В-он дигарро, ки хуш хасташ кадду хад,
Кай дихад нон? Балки таъхир афканд.
Гуядаш: «Биншин замоне бегазанд,
Ки ба хона нони тоза мепазанд».
Чун расад он нони гармаш баъди кад,
Гуядаш: «Биншин, ки халво мерасад».
Хам бар ин фан дор- дораш мекунад,
В-аз рахи пинхон шикораш мекунад,
Ки маро корест бо ту як замон,
Мунтазир мебош, эй хуби чахон!
БЕ МУРОДИЙ МУЪМИНОН АЗ НЕКУ БАД
ТУ ЯКИН МЕДОН, КИ БАХРИ ИН БУВАД. Маснавии маънавй.

Нукта дар ин аст, ки муъмин ба тавсири Куръон беш аз хар чиз Худоро дуст дорад,
бояд, ки дар хама хол чуёи махбуб бошад, на он ки аз вай чизе талаб кунад:

Аз Худо гайр аз Худоро хостан,
Занну афзунист, кули хостан.
Ошиконро шодмониву гам уст,
Дастмузду учрату хидмат хам уст.
Гайри маъшук ар тамошое бувад,
Ишк набвад, харсавдое бувад. Маснави маънавй.
Чалолиддини Румй. Фихи мо фихи. Абдуллох Муллобакозодаи Шаваткй.

 

[ForumTJ]

ФОЛИ БАД РАНЧУР ГАРДОНАД ХАМЕ...​

​

ДОСТОНИ УСТОДЕ, КИ БА ВАСВАСАИ ШОГИРДОН БЕМОР ШУД

Кудакони мактабе аз сахтгирии устоди тундхуи худ ба танг омада буданд. Ба фикр афтодаанд, ки чорае биандешанд, то чанд рузе мактаб баста шавад. Зирактарини шогирдон гуфт:
-Бояд устод бемор шавад, то мо аз зиндону озори у осуда шавем. Дигарон гуфтанд:
-Ин мард монанди санги хоро бар чой истода аст, харгиз бемор намешавад.
Кудаки бохуш гуфт:
-Чора ин аст, ки ман фардо субх, ба у хохам гуфт:
-Устод! Чаро рангу руятон парида? Магар, Худой накарда, бемор шудаед? Пас аз ман, хар касе ба мадраса меояд, бояд ба навъе аз нохуши ва рангпаридагии у харф бизанад, то хаёли у парешон ва табъаш нохуш гардад. Кам-кам, вокеан, нохуш мешавад!
Хама райъи уро писандидиданд.

Он яке зирактар ин тадбир кард,
Ки бигуяд: « Усто! Чунй ту зард
Хайр бошад, ранги ту бар чой нест,
Ин асар ё аз хаво ё аз табест».
Андаке андар хаёл афтад аз ин,
Ту бародар! Хам мадад кун инчунин.
Чун дарои аз дари мактаб бигу:
«Хайр бошад, усто! Ахволи ту!?
Он хаёлаш андаке афзун шавад,
Ки аз хаёле окиле мачнун шавад…».
Ройи он кудак бичарбид ах хама,
Акли у дар пеш мерафт дар рама.
Он тафовут хаст дар акли башар,
Ки миёни шахидон андар сувар.
З-ин кибал фармуд Ахмад дар макол:
«Дар забон пинхон бувад хусни ричол».

Фардо хамин корро кардандд ва хар кас устодро дид, дилсузи кард, ва аз нохушии у чуё шуд.

Бардамид андешае з-он тифли хурд,
Пири бо сад тачриба буе набурд!

Устод гуфт:
- Ман нохушие надорам, бехуда магуед. Вале исрори навомадахо ба табъи у кам –кам таъсир кард ва хаёлаш парешон гардид.
Бадгумон шуд ва андак андак фикри нохуше уро машгул дошт. Окибат то холи зор аз чо бархост, мактабро баст, ру ба хона ниход.
Аммо кудакон аз думболи у ба хонааш рафтанд ва дар рох дилдори медоданд, ки Худованд уро дармон хохад кард.
Устод, ки ба хона расид ба занаш фарёд зад, ки чаро бомдод уро аз рангпаридаги хабар накардааст?
Зан гуфт:
-Ту нохуш нести, ранги чехраат шаходат медихад.
Мард гуфт:
-Ман аз бемори меларзам, ту мегуи нохуш нестам!
Зан пеши худ гуфт: - У нохуш нест, аммо агар гуям «нохуш нести» намепазирад ва агар бигуям «хасти» нохуш хохад шуд.

Фоли бад ранчур гардонад хаме,
Одамиро, ки набудасташ гаме.
Кавли пайгамбар «Кабулу юфразу,
Ин таморазтум ладайно тамразу».

Устод хобид ва кудакон гирдогирдаш ба дарс хондан нишастанд. Кудаки зирак охиста ба дигарон гуфт:
- Бехтар аст бо садои баланд дарс бихонем, балки моро ба хона чавоб дихад.
Хама хамин корро карданд. Кудаки зирак фарёд кашид:
- Баланд садо накунед, холи устод бадтар мешавад!
Устод гуфт:
- Рост мегуяд. Шумо ба хонахо биравед, то холи ман бехтар шавад.

Пас бурун частанд суи хонахо,
Хамчу мургон дар хавои донахо.

Ва шоду хушхол ба хонахои худ рафтанд. Модаронашон гамгин шуданд, ки чаро мактабхона таътил шудааст? Кудакон гуфтанд:
-Устод бемор аст.
Аммо модархо бовар накарданд ва хама фардо ба дидорбинии у рафтанд. Диданд, ки дар хакикат нолону нохуш дар рахти хоб афтодааст. Аз холаш чуё шуданд.
Занаш гуфт:
- Аз зиёдии кор бемор шуда ва худаш хабар надоштаасту дируз кудакон ба холи зораш пай бурдаанд! На у ва на модарон огох нашуданд, ки ин кудакон буданд, ки уро ба нохуш шудан водор карданд ва бовар кунонданд, ки вокеъан нохуш аст. Хеч кас ба кори зираконаи онхо пай набурд, ки бо харакатдихии ВАХМУ ХАЁЛ устодро бемор кардаанд, ва ба ин бадбахти андохтанд.
БИСЁРИИ НОХУШИХОРО ИНСОНХО ДАР ХАЁЛУ ВАХМИ ХУД МЕСОЗАНД ВА БО ИН ТАСАВВУРХО НОХУШ МЕГАРДАНД… Хикоёти Маснави ( бо кушиши Ахмад Нафиси)

 

[ForumTJ]

МО ХАР ДУ ЯКЕ БОШЕМ...​

​

ПЕШИ У ДУ «АНО» НАМЕГУНЧАД

Пеши у ду «ано» намегунчад…Чавхари таълимоти орифон хамин як сухан аст, ки агар хохи ба Хак раси, ту дар миён мабош, ту ризои худ дар ризои у махв гардон ва дар у фони шав:

Он яке омад дари ёре бизад,
Гуфт ёраш: «Кисти, эй муътамид?»
Гуфт: «Ман», гуфташ: «Бирав хангом нест,
Бар чунин хоне макоми хом нест,
Хомро чуз оташи хичру фирок,
Ки пазад, ки ворахонад аз нифок?
Чун туйи ту хануз аз ту нарафт,
Сухан бояд туро дар нори тафт.»
Рафт он мискину соле дар сафар,
Дар фироки ёр сузид аз чигар.
Пухта шуд он, сухта, пас бозгашт,
Боз гирди хонаи анбоз гашт.
Халка бар дар зад ба сад тарсу адаб,
То биначхад бе адаб лафзе зи лаб.
Бонг зад ёраш, ки «бар дар кист он?»
Гуфт: «Бар дар хам туи, эй дилситон!»
Гуфт: «Инак чун мани, эй ман даро,
Нест гунчои ду ман дар як саро.»

Ин хамон сирри ишк аст, ки акл дарнамеёбад ва харчанд бе тарсу бе харос ба хазор забон баён шудааст, хамчунон аз дидаи окилон пинхон аст, ки чи гуна метавон аз миён бархост ва боз дар миён буд:

РОЗ ЧУ БО РОЗДОН АНБОЗ НЕСТ,
РОЗХО ДАР ГУШИ МУНКАР РОЗ НЕСТ. Маснави

Инак намунае аз он хазор забон дар баёни он як нуктаи номукаррар:

БОРИ ДИГАР АЗ ДИЛУ АЗ АКЛУ ЧОН БАРХОСТЕМ,
ЁР ОМАД ДАР МИЁН, МО АЗ МИЁН БАРХОСТЕМ. Девони Шамс

ДАР ВАХДАТИ МУШТОКИ МО ХАРДУ ЯКЕ БОШЕМ,
ЛЕКИН ЧУ БА ГУФТ ОЕМ, ЁРИ МАНУ ЁРИ ТУ.

ГУФТ ЛАЙЛОРО ХАЛИФА: «ОН ТУИ,
К-АЗ МАЧНУН ШУД ПАРЕШОНУ ГАВИ.
АЗ ДИГАР ХУБОН ТУ АФЗУН НЕСТИ!»
ГУФТ: «РАВ, РАВ, ЧУН ТУ МАЧНУН НЕСТИ.
БОХУДИ ТУ, ЛЕК МАЧНУН БЕХУД АСТ,
ДАР ТАРИКИ ИШК БЕДОРИ БАД АСТ.» Маснави

Ин худ ва фиръавният, ё «ано» ба сад таъбири дигар низ баён шудааст, ки сирри он махрамон донанд аз чумла: хирка, хасти, пирахан, бедори, хушёри, зухд ва саломат, илму акл, салохкор, хор, губори тан, нафс, дев, шайтон ва гайра.

Ду мургро бар хам банди… Дар «Маснави» низ ин тамсил дар баёни максуди дигаре омадааст:

ГАР ДУ СЕ ПАРРАНДАРО БАНДИ БА ХАМ,
БАР ЗАМИН МОНАНД МАХБУС АЗ АЛАМ.

Бандае аз бандагони хак…Бинобар ривояти Афлокй дар «Манокиб- ул- орифин», ин бандаи хос Шамси Табрези аст, ки худро дар рохи дустии Мавлоно фано кард. Зайлан яке аз ду ривояти Афлокй дар ин боб ба накл ва хавошии мархум Фурузонфар бар « Фихи-мо фихи» дарч мегардад.
…Ибтидои хикояти Мавлоно Шамси Табрези, аззамаллоху зикрах, ончунон аст, ки дар шахри Табрез муриди шайх Абубакри Табрезии занбилбоф буд.
Ва он бузурги дин дар вилоят ва кашф-ул-калб ягонаи замони худ буда ва Хазрати Шамсуддини Табрезиро макомату мартабат бад-он чое расида буд, ки уро намеписандид ва аз он макоми оли макоме мечуст, то аз баракати сухбати он аъло у азимтар шавад ва ба дарачоти акмалият иртико ёбад. Ва дар ин талаб солхо бе сару по гирди олам мегашту саёхат мекард, то бад-ин номи машхур расид,ки « шамси парранда» хонданди. Магар шабе сахт бекарор шуда, шурхои азим фармуд ва аз сагроки тачаллиёти кудси маст гашта, дар муночот гуфт, ки:
-Худовандо, мехохам аз махбубони мастури худ яке ба ман намой.
Хитоби иззат даррасид, ки ончунон шахидони мастуру вучуди пурчуди магфур, ки истидъо мекуни, хамоно ки фарзанди дилбанди султони уламо, Бахоивалади Балхи аст.
Гуфт:-Худоё, дидори мубораки уро ба ман намой.
Чавоб омад, ки:- Шукрона медихи?
Фармуд, ки сарро.
( Маснавии Маънави, Фихи мо фихи. Мавлоно Чалолуддини Балхи. Тахия ва тавзехоти Абдуллох Муллобокизодаи Шаватки)

 

[ForumTJ]

ИМРУЗ САЙЁРАХО ДАР ГИРДИ ХУРШЕД РАКС ДОРАНД!!!​

Имруз партави Хуршед дурахшону дар тачаллист!
Имруз махтоб гарми мебахшад!
Имруз ситорахо чашмак мезананд!
Имруз фариштахо мехмони омадаанд!
Имруз осмон хело ва хело наздик аст!
Имруз сайёрахо дар гирди Хуршед ракс доранд!
Имруз хафт осмон дар гирди Замин гардон аст!
Шафак дар осмони Куния лолагун месузад!
Ин лахзаву хар лахза…
Ин соату хар соат..
Имрузу хар руз..
Ин асру боз садхо асрхои дигар…
Оташи ишке, ки дар калби Мавлоно фурузон аст дар забона хохад буд!
Имруз рузи милоди МАВЛОНОСТ!
У зистан мехост, ва у БО МОСТ!!!
«Имруз чони ман бо ахтарони осмон ракс раксон гашта дар пахнои чарх!»

Имруз манам Ахмад, не Ахмади порина,
Имруз манам Симург, на мургакм харчина.
Шохе, ки хама шохон харбандаи он шоханд,
Имруз ман он шохам, не шохи парерина.
Ман киблаи чонхоям, ман Каъбаи дилхоям,
Ман масчиди он аршам, не масчиди одина.
Ман оинаи софам, не оинаи тира,
Ман синаи Синоям, не синаи пуркина.
Ман масти абад бошам, не масти богу раз.
Ман лукмаи чоннушам, не лукмаи тархина.
Дар хонакахи олам, дар мадрасаи дунё
Ман суфии дилсофам, не суфии пашмина…

Офтоби чамоли Мавлоно Чалолуддини Мухаммади Балхи чандин хазор мох аст, ки дар осмони завк ва маърифати илохи тулуъ карда ва хамчунон дар васат-ус-самои олами чон бар тахти нимруз нишаста ва аз мадху санои оламиён бениёз аст.
Чи ниёз аст, ки гуянд дар рабиулаввали соли 604-и хичрии камари дар Балх ба дунё омад? Он кас, ки нух садафи гардунро бар гавхари яктои хеш танг дида ва аз мазики чихот берун паридааст, дар Балху Бухоро кай гунчад?

ИН ЧАХОНУ ОН ЧАХОН МАРО МАТАЛАБ,
К-ИН ДУ ГУМ ШУД ДАР ОН ЧАХОН, КИ МАНАМ. Девони Шамс

ГУФТАМ: «ЗИ КУЧОИ ТУ?» ТАХСИР ЗАДУ ГУФТО: «МАН
НИМЕМ ЗИ ТУРКИСТОН, НИМЕМ ЗИ ФАРГОНА!
НИМЕМ ЗИ ОБУ ГИЛ, НИМЕМ ЗИ ЧОНУ ДИЛ,
НИМЕМ ЛАБИ ДАРЁ, НИМЕ ХАМА ДУРДОНА!» Девони Шамс

Ва ин ошики сармаст, ки зиндони замонро даршикаста ва дар шаби меърочи ишк ва лайлатулкадри гесуи дуст бо кофиласолори хеш – Мухаммад(с) дидор кардааст, ИШКРО, ИШКИ ПОКИ МАЪНАВИРО, КИ АЗ ХУДОВАНД НЕРУ МЕГИРАД дар шевотарин тасвирхо ва хаёлбандихо дар зиндагиномаи худ матрах гардонидааст!
Тасвири зеботарини Чалолуддини Руми дар заминаи мухаббат, чазбаи он бахри яксон гаштан, андар якдигар васл ёфтан ва дар айни хол имконпазир будани ин висол бунёд ёфтааст,ки вакте мепурсиданд, ки олами ХАК дар кучост, чавоб мегуфт: « АНДАР ДИЛИ ШУМО!»

Онхо, ки талабгори Худоед, Худоед,
Берун зи шумо нест, шумоед, шумоед.
Чизе, ки накардед гум аз бахри чи чуед,
В-андар талаби гумнашуда бахри чароед.
Исмеду харифеду каломеду китобед,
Чабраили аминеду расулони самоед.
Хам Мусиву хам маъчузу хам яди байзо,
Хам Исиву рахбону самовоти алоед.
Хам Махдиву Ходиву нихонеду аёнед,
Товил шумоед чун танзили Худоед.
Гах махзари лохуту гахе бахбари носут,
Гахе шуда дар руйю гахе айни сафоед.
Дар хона нишинеду магардед ба хар суй,
Зеро, ки шумо хонаву хам хонахудоед.
Зотеду сифотеду гахе аршу гахе фарш,
Дар айни бакоеду мубарро зи фаноед.
Он кас, ки назоиду назояд зи шумо кас,
Покеду каюмед зи тагйири Худоед,
Хохед, ки бинед рух андар дили маъшук,
Зангор зи оина ба сайкал бизудоед.
То буд, ки муллои Руми ба хакикат,
Худро ба худ аз кукввати оина намоед.
Ин чумла, ки гуфтем зи шумо ёфт вучуде,
Мавчуду вучудеду шумо чуду атоед.
Аз арши Худо то ба сари тахт шумоед,
З-он ру, ки шумо бар хама афзуну алоед.
Хар рамз, ки мулло бисарояд ба хакикат,
Медон, ки бад-он рамз сазоед, сазоед.
Шамсулхаки Табрез чу султони чахон аст,
Онхо, ки талабгори сахоед, кучоед.
То доманатон пурзар кунад он шох,
Эй бехабарон, аз карами шох биёед.
Онхо, ки талабгори Худоед, Худоед,
Берун зи шумо нест, шумоед, шумоед.

Бале, Мавлоно Мухаммад Чалолуддини Балхи шеърро бо овози баланд мегуфт. Оханги шеър ба у чазбаи осмони мебахшид. Дар пеши назари рухаш чархи гардун бо хама хастияш зухур менамуд: сайёрахо дар гирди Хуршед ва хафт осмон дар гирди Замин гардон аст. Ин гардиши мавзун вучуди уро саропо фаро мегирифт. Маст мешуд…, худ бо оханг хаюло меёфт, он оханге, ки коинотро фаро гирифтааст
ва шеъри уву садои рубоб…,
шеъри уву навои ной…,
шеъри уву овои зебои…,
шеъри уву мусикии фаслу васли кули ошикон, ки
аз калби туву дили ман огоз меёбад сояи хираи хамин оханг мебошад.

АЛО, ЭЙ МАВЛОИ РУМ!
ТУ БО ДИЛИ ШУРИДААТ!
БО ШЕЪРИ ВОЛОЯТ!
БО ПАЁМИ ОТАШИНИ ОШИКОНААТ!
БО ИШКИ ПОКУ ОСМОНИЯТ!
БО РАКСИ САМОЪ ДАР ФАЗОИ ЧОН!
БО ПАРВОЗХОИ МИНОЯТ!
БО САБАКХОИ ШУРИ МАЧНУНИЯТ!
МОРО БА КАЛАМРАВИ ИШКУ ЗЕБОИ МЕРАСОНИ!

Хар нафас овози ишк мерасад аз чаппу рост,
Мо ба фалак меравем, азми тамошо кирост?
Мо ба фалак будаем, ёри малак будаем,
Боз хамон чо равем хоча, ки он шахри мост!